Parafię, pod wezwaniem św. Trójcy, erygował w 1401r. biskup Jakub z Korzkwi. Fundatorem był Mieczysław z Kossobud i Krajkowa, późniejszy starosta płocki i podsędek. W 1418r. biskup Jakub wystarał się u Papieża Mikołaja V o odpust dla kościoła krakowskiego. Pierwsza świątynia, zapewne drewniana, służyła wiernym przeszło sto lat.
Po przegranej bitwie pod Grunwaldem (1410) Krzyżacy grabią i palą wschodnie Mazowsze. Można przypuszczać, że wtedy uległ zniszczeniu kościół W Krajkowie. Po 'Hołdzie Pruskim (1525) zobowiązują się odbudować zniszczone obiekty i jak informują dokumenty: ,Kościół W Krajkowie przez Krzyżaków (był) postawiony", konsekrowany w 1543r. źródła historyczne opisują, że „jest to budowla gotycka, murowana z cegieł w układzie mieszanym, z dekoracją zendrówki w układzie rombowym. Jest to kościół jednonawowy na planie prostokąta w wyodrębnionym nieco węższym prezbiterium, z zakrystią od strony północnej i kaplicą Kossobudzkich od południa (ufundowaną przez Mikołaja Kossobudzkiego, skarbnika płockiego).
W zakrystii zachowało się sklepienie kolebkowe, a w kaplicy kolebkowo krzyżowe".
Świątynia była dobrze uposażona: ołtarz główny, dwa boczne, ozdobria ambonę, kamienną chrzcielnicę, dwa dzwony, trzy srebrne kielichy, komplet szat liturgicznych, mszał. gnieźnieński.
W XVII w, w wyniku potopu szwedzkiego i epidemii jaka nawiedziła Mazowsze obiekt wymagał remontu. Podjął się tego zadania ówczesny proboszcz Franciszek Woliński. Zreperował dach montując wieżyczkę, sprawił organy oraz belkę w łuku oddzielającym nawę od prezbiterium z postaciami i Jezusa Ukrzyżowanego wraz z Maryją i św. Janem.
W wiosce, Drozdowie, oddalonej 9 km od Krajkowa istniała oddzielna parafia. Była erygowana w 1371 r. przez biskupa Stanisława z Gulczewa z fundacji Michała i jego bratanka Jakuba z Drozdowa
Świątynia, prawdopodobnie drewniana była kilkakrotnie naprawiana i przetrwała do 1777r. kiedy strawił ją pożar. Parafia upadła, a wioski przydzielono do sąsiednich parafii, samo Drozdowo do Krajkowa. Rok 1777 okazał się także nieszczęśliwy dla parafian krajkowskich, bowiem kościół został znacznie uszkodzony przez pożar. Spaliło się całe wnętrze i dach. Najmniej ucierpiała kaplica Kossobudzkich, w której podczas odbudowy odprawiane były nabożeństwa. Restauracja trwała dwa lata (1777-1779) i prowadzona była głównie dzięki hojności Marcjanny z Iwańskich Niszczyckiej, kasztelanki brzesko-kujawskiej, kasztelanowej raciąskiej. Remont czyniony w pośpiechu zmienił wygląd kościoła". Skoro obiekt był w stylu polskiego gotyku to Zapewne posiadał ściany frontowe strzeliste, grzebieniaste, które przerobiono na pseudo-barokowe. Najwięcej pracy w przywróceniu świetności kościoła wniósł długoletni proboszcz (1810-1839) Jan Nepomucen Urbankiewicz. Sprawił ołtarze, ławki, konfesjonał, żyrandol, feretrony, szaty i księgi liturgiczne, 10 głosowe organy, założył cmentarz grzebalny po za ternem kościoła. W pracach wspomagali go kolatorzy, rodzina Niszczyckich i Pisarzowskich, których grobowiec zachował się na cmentarzu przykościelnym,
Kolejna inwestycja nastąpiła w 1911r. - pobudowano dzwonnicę na wysokim kamiennym fundamencie i zgromadzono materiał do budowy plebanii, którą ukończył ks. Lucjusz Mioduszewski w 1931r.
Niewiele mówią źródła o parafii z okresu I wojny światowej i wojnie polsko-bolszewickiej. Wiemy zaledwie, że najeźdźcy zabrali relikwie, dzwon i zniszczyli ogrodzenie kościoła.
W 1922r. do Krajkowa przybyli mieszkańcy okolic Łowicza Skierniewic. Wnieśli oni nowego ducha w tę ziemię kultywując swoje tradycje, stroje, śpiew, zwyczaje, gwarę. Byli inspiratorami powstania Kasy Stefczyka, straży, orkiestry, szkoły. Angażowali się w życie parafii między innymi organizując dożynki z pięknymi wieńcami, którymi słynęli na okolicę.
Tuż przed II wojną światową.; 4 listopada 1936r. parafia przeżywa kolejną tragedię, pożar kościoła. Ogień strawił wszystko oprócz murów, kaplicy Kossobudzkich i zakrystii. Z ubezpieczenia podjęto odbudowę zaczynając od dachu. Niestety wybuch wojny wstrzymał prace, wnętrze było prowizoryczne. Lata okupacji, poza kilkakrotnym aresztowaniem ks. Lucjusza Mioduszewskiego i zrabowaniem dzwonów, upłynęły dość spokojnie.
Z dawnych wieków zachowało się kilka zabytków: kielichy, monstrancja, relikwiarz, krzyż procesyjny, obraz MB Anielskiej, chorągwie, ornaty, tkaniny dekoracyjne.
Lata powojenne upływały na wyposażaniu i upiększaniu świątyni. W 1945r. zakupiono dzwon; w 1948r. obraz MB Częstochowskiej i Serca Pana Jezusa; w 1951r. drugi dzwon; w 1954r ołtarz główny według projektu Kazimierza Waluka z obrazami św. Trójcy i św. Stanisława Kostki pędzla Wacława Piotrowskiego Wawer; w 1954r. zostały zakupione z kościoła św. Jakuba w Toruniu dwa ołtarze boczne; w 1960r. w ołtarzu głównym stanęły rzeźby św. Piotra i Pawła dłuta Franciszka Masorza; w 1971r. powstały organy; w 1981r. zainstalowano ogrzewanie kościoła; w 1982r. wymieniono stacje Drogi Krzyżowej; w 1990r. nastąpiła konserwacja dachu; w 1994r. zbudowano kapliczkę MB Fatimskiej, jako wotum za powołania z_ parafii; w 1996r. zamontowano w drzwiach kościoła kraty; w 1999r. zmodernizowano ogrzewanie, wymieniono drewnianą podłogę na płytki gresowe, zamontowano nowe nagłośnienie, sprawiono nowy ołtarz twarzą do wiernych, nową ambonkę, chrzcielnicę; w 2000r. kościół został odmalowany, a ołtarze wyzłocone; w 2001r. z. racji 600-lecia parafii pod chórem zawisła pamiątkowa tablica; w 2007r. wymieniono betonowy chodnik wokół kościoła na kamienno-granitowy; w 2008r. zainstalowano elektryczne sterowanie dzwonami; w latach 2010-2012 nastąpiła wymiana poszycia- dachu świątyni z blachy ocynkowanej na miedzianą oraz restauracja elewacji; w 2019r. uporządkowano teren cmentarza przykościelnego kładąc nowy trawnik i sadząc głogi.
Na terenie parafii, we wsi Kondrajec Szlachecki, przed wojną zamieszkiwała ludność niemiecka o religijności Baptystów. Posiadali szkołę, zbór, pastora, cmentarz. Po wojnie budynek zboru zamieniono na remizę strażacką. W 1982r. ks. Mieczysław Głowacki odkupił obiekt od Gminy i zaadoptował na kaplicę pod wezwaniem MB Częstochowskiej. W, latach 2005-2007 przeprowadzono w kaplicy filialnej kapitalny remont. Dobudowano zakrystię, na której, w wieżyczce zawisła sygnaturka, wymieniono drewnianą podłogę na płytki, całą sieć energetyczną, przebudowano prezbiterium. W 2019r. wymieniono drzwi, wymalowano wnętrze i zamontowano dzwonnicę z jednym dzwonem.
Więcej informacji zawierają publikacje: M. Grzybowski „Parafia św. Trójcy w Krajkowie 1401-2001". Plock 2001; Z. Kluba „Duszpasterze parafii Krajkowo", Płock 2015; Z. Kluba ‚Album Ziemi Krajkowskiej”, Krajkowo 2016.
Pozycje są do nabycia w kancelarii parafialnej.